‘A guilty pleasure is something one enjoys and considers pleasurable despite feeling guilt for enjoying it’. Aldus Wikipedia. Dinsdagavond waren Ruben Hein (zanger/pianist), Bart Oenema (muziek-, zangdocent, dirigent, koorlid) en Anneke van Giersbergen (rock/popzangeres) te gast bij DWDD. Om met de muzikale billen bloot te gaan en hun guilty pleasures op te biechten. ‘Uit de kast te komen’ zoals een van hen het noemde. Aanleiding? Het 25-jarig bestaan van de zender Sky Radio. Sky Radio; het zigeunerjongetje met de traan van de radio. De ‘Goede Tijden Slechte tijden’ van de ether. Een en al guilty pleasures.
De schaamte voorbij
Welke cd’s staan achter in de kast weggemoffeld? Bart Oenema kiest ‘Do you think I’m sexy’ van Rod Stewart. Heerlijk fout! De strakke glimmende broek en het gekke haar van Rod maken het hele plaatje compleet. Ruben Hein kiest ‘Too much’ van de Spice Girls. Zijn verontschuldigende opmerking: ‘Je kan het uitkleden en dan kun je er van alles mee.’ Niet de Spice Girls maar het arrangement. Dat we wel begrijpen dat het minder erg is dan het lijkt. Anneke Giersbergen -met stoere tattoos- kiest haar guilty pleasure vol overtuiging.’When the rain begins to fall,’ van Pia Zadora en Jermaine Jackson. Ze zwijmelt en swingt mee. ‘Ik wilde háár zijn.’ Natuurlijk! Anneke wilde Pia zijn, haar ogen glimmen. Zó ziet een guilty pleasure eruit! Jort Kelder is aan de beurt. Hij kiest ‘My heart wil go on,’van de film Titanic. Ik geloof er niets van. Kom op Jort. Trek die das los, schop je schoenen uit. Wil je ‘Boys’ van Sabrina? ‘Schnappi, das kleine Krokodil?’ Wie peutert er nog even door bij Jort? Maar Matthijs gaat door naar Cecile in Chanel. Mode Cecile van de Elle. De redactie heeft uit haar lijstje gekozen voor ‘Ein bischen Friede’ van Nicole. Ja! Op de barkruk met die witte gitaar. En natuurlijk met jaren 80 haar. Na het filmpje bekent Matthijs dat hij zich daar níets bij kan voorstellen. Anneke de rockchick roept ‘het was mijn eerste singeltje.’ Zij is de schaamte voorbij and I love it.
Matthijs zonder weerstand
Matthijs is aan de beurt. Matthijs heeft 8 albums van zijn guilty pleasure. 8 Albums? Hoezo guilty? Hij zegt dat het de eerste keer is dat hij ‘en plein public’ erover praat. Het gaat om zoetgevooisde Roger Whittaker. Matthijs voelt geen enkele weerstand. Geen enkele weerstand? Matthijs sluit thuis de gordijnen, dimt het licht en geeft de volumeknop een flinke slinger. Hij beweegt, schuifelt, de ogen gesloten. Dansen kun je het niet noemen. Zijn ene hand slaat de maat, de andere hand houdt een denkbeeldige microfoon vast. Hij wacht op de eerste gezongen woorden van Last Farewell. Zonder weerstand.
Deze wansmaak smaakt naar meer.
Niet meer braaf het rijtje af, maar ‘roept u maar,’ in de zaal. Kom maar door met’ Lori’ van de Alessi Brothers. Of ‘Nasty Girl’ van Vanity Six. ‘Manuela’ van Jacques Herb. En steeds dat gevoel ‘oh heerlijk, het kan nóg erger!’En als we genoeg hebben van muziek dan schakelen we door naar guilty pleasures tv. Paul de Leeuw die iedere middag stiekem jankt op de bank bij ‘Het kleine huis op de prairie.’ In de categorie boeken Heleen van Rooijen die verslaafd blijkt aan de Bouquet reeks. Kunstkenner Joost Zwagerman ‘schildert op nummer’ de grote meesters na. En topkok Robert Kranenborg biecht op dat hij thuis overal mayo en appelmoes bij gooit. Cecile van de Elle mag bekennen dat ze thuis altijd een joggingpak draagt. We willen het gewoon weten. Smaakpolitie van Nederland: ZWIJG! Het woord is aan de Guilty Pleasures.
September 2013